مدل ساختاری عملکرد تحصیلی بر اساس خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی با میانجیگری درگیری شناختی در دانش آموزان رشته ریاضی- فیزیک

عملکرد تحصیلی از مهمترین شاخص های اندازهگیری کیفیت آموزشی دانش آموزان است. هدف پژوهش حاضر ارایه مدل ساختاری عملکرد تحصیلی بر اساس انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی با میانجیگری درگیری شناختی دانش آموزان رشته ریاضی-فیزیک است. این پژوهش کاربردی و از نوع همبستگی با روش مدل یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان رشته ریاضی-فیزیک شهر تهران است که از میان آن ها 470 نفر دانش آموز انتخاب شدند و روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای است. ابزارهای پژوهش عبارت است از پرسش نامه انگیزش تحصیلی والراند و همکاران (1992)، پرسش نامه خودکارآمدی تحصیلی موریس (2001) و پرسش نامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و همکاران (1991). برای تحلیل داده ها از ضریب اچ (H) آلفای کرانباخ و ماتریس همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.نتایج نشان داد مدل متغیرهای پژوهش از برازش مطلوبی برخوردارند. در مدل مفروض انگیزش تحصیلی با عملکرد تحصیلی با میانجیگری درگیری شناختی، اثر کامل و اثر مستقیم و غیرمستقیم غیرمعنادار بود. اثر خودکارآمدی تحصیلی با عملکرد تحصیلی با میانجیگری درگیری شناختی کامل و اثر مستقیم معنادار بود، اما اثر غیرمستقیم غیرمعنادار بود. نتایج نشان داد متغیر خودکارآمدی اثر معناداری بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارد و 40 درصد از واریانس عملکرد تحصیلی آن ها را تبیین می کند. بنابراین کادر آموزشی، اجرایی مدارس و همین طور والدین دانش آموزان می توانند برای تقویت عملکرد تحصیلی دانش آموزان از متغیر خودکارآمدی تحصیلی استفاده کنند.