پیامدهای تعبیه استنت در داکتوس آرتریوزوس نوزادان دارای آترزی دریچه ریوی و نقص دیواره بین بطنی

تعبیه استنت در مجرای شریانی باز (PDA) روشی برای تامین جریان خون ریوی در بیماران وابسته به این شریان است. هدف ما، بررسی نتایج استنت گذاری PDA نوزادی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود.

مواد و روش ها: 

در این پژوهش مقطعی 30 نوزاد با تشخیص آترزی دریچه ریوی و نقص دیواره بین بطنی مورد بررسی قرار گرفتند. استنت گذاری PDA در زمان نوزادی در این بیماران از بهمن 1395 الی آذر 1398 در دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده بود. تمام بیماران از نظر مرگ ومیر، تنگی مجرای استنت، و گشاد کردن مجدد استنت، درصد اشباع خون شریانی (SpO2) قبل از استنت گذاری و یک سال پس از آن با سایر مطالعات مقایسه شدند. سی تی آنژیوگرافی از آیورت و شریان های ریوی در سن یکسالگی انجام شده بود و داده های 10 بیمار در دسترس ما قرار داشت و نسبت Mc Goon این بیماران مورد محاسبه قرار گرفت و با همین نسبت در زمان آنژیوگرافی نوزادی مقایسه گردید.

یافته ها:

 استنت گذاری PDA در 23 مورد (77 درصد) موفقیت آمیز و در 7 مورد (23 درصد) ناموفق بود؛ و 4 نوزاد در حین استنت گذاری و یا پس از چند روز، فوت کردند. در 22 نوزاد مورد مطالعه، راه دسترسی کاتتر برای استنت گذاری در PDA از طریق شریان آگزیلاری، در 6 مورد از شریان های فمورال و در 2 مورد دیگر از راه ورید اجوف تحتانی بود. اشباع اکسیژن خون شریانی و نسبت Mc Goon  یکسال پس از استنت گذاری، در مقایسه با زمان قبل از کارگذاری استنت به صورت معناداری افزایش یافته بود و اشباع اکسیژن از 6/54±54/43 به 7/23±83 و میزان Mc Goon از 23±1/18به 31±1/67 افزایش یافته بود.