بررسی ابعاد دینداری در درس شرعیات مطالعه موردی: دوران پهلوی

یکی از اهداف اساسی آموزش‌های دینی، انتقال معارف دین، رشددادن و دیندارکردن دانش‌آموزان است. در تحقق این اهداف، متون درسی و آموزه‌های مندرج در آن جایگاه ویژه‌ای دارند. بررسی نحوه‌ی صورت‌بندی گزاره‌های دینی در متون درسی می‌تواند معیاری برای ارزیابی نمودهای دینداری در این متون باشد. از آنجایی که سنجش دینداری از دغدغه‌های اصلی پژوهشگران حوزه‌ی دینی است، لذا مقاله‌ی پیش رو می‌کوشد از طریق انجام مطالعه‌‌ی موردی در کتب درس شرعیات دوره‌ی پهلوی اول و دهه‌ی نخست پهلوی دوم، جایگاه ابعاد دینداری را در این آثار بررسی کند. مبانی نظری این مقاله براساس دیدگاه‌های گلاک و استارک در مورد ابعاد دینداری قرار گرفته است. یافته‌های حاصل از این پژوهش حاکی از غلبه‌ی بعد مناسکی دین در کتاب شرعیات پایه‌های دوم تا ششم در خلال سال‌های 1306 1310ش و تلفیق بعد فکری و پیامدی در 1317ش است. اما در کتاب تعلیمات دینی پایه‌ی دوم در 1328ش به سبب اتکای مباحث این کتاب به براهین عقلی، بعد تجربی و اعتقادی دینداری، جلوه‌ای بارز دارد.