تجزیه بای پلات تلاقی دی آلل تیپ آلودگی زنگ زرد گندم

تلاقی دی آلل در مطالعات ژنتیکی برای تعیین نحوه توراث صفات مهم در بین مجموعه ای از ژنوتیپ ها برای تشخیص والدین برتر در تولید هیبرید و یا اصلاح ارقام استفاده می شود. کنترل ژنتیکی صفت تیپ آلودگی زنگ زرد در یک تلاقی دی الل یک طرفه برای شش رقم گندم شامل،) Tiritea شاهد حساس)، Karamu, Otane, Kotaer, Tancred و Briscard مورد مطالعه قرار گرفت. این ارقام به همراه 15 نتایج دورگ آن ها برای سه پاتوتیپ زنگ زرد 38E0A+ و-7E18A- و 134E134A+ ارزیابی شدند. برای هر پاتوتیپ یک طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار برای 21 تیمار استفاده شد. روش بای پلات که براساس دو مولفه اصلی روی داده های متمرکز دی آلل بنا شده است، برای این مطالعه به کار گرفته شد. تجزیه واریانس اختلافات معنی دار بین 21 تیمار برای صفت تیپ آلودگی نشان داد. تغییر پاتوتیپ ها دلیل پدیده برگشت غالبیت در اکثر تلاقی ها بود. رقم Briscard برای پاتوتیپ های 38E0A+ و134E134A+ و رقم Kotaer برای پاتوتیپ 7E18A- دارای بیشترین اثر ترکیب پذیری عمومی (GCA) برای صفت تیپ آلودگی بودند، بنابراین در والدین مذکور به دلیل بزرگی GCA ، اثر افزایشی در کنترل صفت تیپ آلودگی نقش مهمی دارند، لذا می توان از آن ها در برنامه های اصلاحی برای تولید ارقام مقاوم به زنگ زرد استفاده نمود. بیشترین ترکیب پذیری خصوصی (SCA) منفی در تلاقی Karamu × Kotare برای پاتوتیپ7E18A- ، در تلاقیOtane × Tirtea برای پاتوتیپ 38E0A- و در تلاقی Kotare × Briscard برای پاتوتیپ 134E134A+ مشاهده شد. مقادیر SCA نشان دهنده اثر غالبیت برای مقادیر پایین صفت تیپ آلودگی بود. نتایج نشان داد که تیپ آلودگی به عنوان یک جزء مقاومت تحت کنترل ژنتیکی است و انتخاب برای این صفت می تواند در برنامه های اصلاحی گندم موثر باشد.