ارایه مدل بهینه پیش بینی، تعیین و هدایت نیازهای آموزشی مهارتی معلولین در استان مازندران

پژوهش حاضر از لحاظ نوع هدف، کاربردی و از نظر نوع روش، توصیفی پیمایشی بود. در این تحقیق از سه جامعه آماری استفاده شده است. جامعه آماری اول کلیه کارشناسان و مربیان اداره کل آموزش فنی و حرفه‌ای استان مازندران شامل 237 نفر(نمونه 150 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای)، جامعه آماری دوم کلیه معلولان آموزش پذیر استان مازندران که تعداد 42831 نفر (نمونه 384 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای) و حجم نمونه سوم 10 نفر به‌صورت هدفمند از کارشناسان اشتغال سازمان بهزیستی استان مازندران بود. در این پژوهش برای جمع‌آوری اطلاعات از روش‌های کتابخانه ای و پرسش‌نامه ای و مصاحبه استفاده شد. پرسش‌نامه ویژه مربیان سازمان فنی و حرفه‌ای (9 سوال) و پرسش‌نامه ویژه معلولین (26 سوال) و فرم مصاحبه از کارشناسان بخش اشتغال بهزیستی استان مازندران بوده است. روش‌های تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس آمار توصیفی (شاخص‌های فراوانی و گرایش مرکزی) و استنباطی (آزمون t تک گروهی، آزمون دوجمله ای و آزمون فریدمن) صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت موجود مراکز آموزشی از نظر شاخص‌های مورد بررسی مناسب نیست. از نظر معلولان (ذهنی و جسمی و حرکتی)، در برنامه‌ریزی تعیین رشته‌های آموزشی باید به مواردی چون استفاده از فضای فیزیکی مناسب برای آموزش، نیازسنجی آموزش‌های مهارتی ویژه معلولین، مشاوره‌های شغلی برای معلولین توجه کرد. همچنین نتایج مصاحبه‌های شغلی نشان می‌دهد که برای معلولان کم‌بینا، کم‌شنوا و جسمی و حرکتی می‌توان نیازهای آموزشی مهارتی ویژه‌ای را تعیین کرد. با توجه به یافته‌های این پژوهش ایجاد و تجهیز مرکز آموزشی مهارتی ویژه معلولین را با همکاری بخش خصوصی پیش‌بینی می گردد.