بررسی میزان شیوع و سیمای الکتروکاردیوگرافیک، پاتولوژیک و هماتولوژیک زخم شیردان گاو در کشتارگاه صنعتی سنندج

زخم شیردان یک بیماری گوارشی در نشخوارکنندگان به شمار می رود که متناسب با نوع آن نشانه های بالینی متفاوتی دارد؛ زیان های اقتصادی زخم شیردان شامل کاهش تولید شیر و تلفات می باشد.

تعیین شیوع زخم شیردان و نوع آن، تغییرات پاتولوژیک، الکتروکاردیوگرافی و هماتولوژی می باشد.

روش‎ کار:

تعداد 400 راس گاو در دو جنس و در گروه های سنی 2-1، 3-2، 4-3 و بیشتر از 4 سال در سه فصل سال به صورت تصادفی انتخاب شدند پس از انجام الکتروکاردیوگرافی، خون گیری به عمل آمد و زخم های شیردان، مورد مطالعه ماکروسکوپی و هیستوپاتولوژی قرار گرفتند.

مطالعه حاضر نشان داد که 51 مورد (75/12درصد) از کل نمونه ها مبتلا به زخم شیردان بودند. تمام زخم ها از نوع 1 و تحت نوع های a1، b1، c1، d1 تشخیص داده شدند. نتایج الکتروکاردیوگرافی در 7/68 درصد موارد انواع آریتمی را نشان دادند که بیشترین نوع آن ها آریتمی و تاکی کاردی سینوسی بود. نتایج آزمایش های خون شناسی نوتروفیلی و کاهش MCHC را در گاوهای مبتلا به زخم شیردان به صورت معنی داری نشان داد (05/0>p)، ارتباط معنی داری بین شیوع زخم شیردان با آریتمی، سن، جنس و فصل نشان داده شد. همچنین ارتباط آماری معنی داری میان تغییرات الکتروکاردیوگرافی و تغییرات هماتولوژی در گاوهای مبتلا مشاهده شد (05/0>p).

نتیجه گیری نهایی:

نتایج مطالعه حاضر شیوع بالای زخم شیردان را در منطقه نشان داد و همچنین بیان کرد که تغییرات الکتروکاردیوگرافی و خون شناسی می توانند درکنارسایر یافته ها به تشخیص بیماری کمک کنند.