مقایسه توانایی ادراک بینایی-فضایی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) و افراد بهنجار در شهر تبریز

نقص شناختی در بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) به صورت مکرر و ناتوان کننده است. تغییر در سرعت پردازش اطلاعات مهم ترین عارضه شناختی در این بیماری است. هدف از این مطالعه، مقایسه توانایی ادراک بینایی - فضایی در بیماران و افراد سالم بود.  

این مطالعه به صورت مطالعه مقطعی، به روش توصیفی-مقایسه ای بر روی دو گروه مبتلا و بهنجار (گروه شاهد)، در شهر تبریز و در بازه زمانی اردیبهشت تا دی ماه سال 97 انجام شد. بعد از شرکت 280 نمونه در مطالعه و غربالگری آنها، در انتها 246 مورد از نمونه های سالم در مطالعه ماندند. از این تعداد 123 نفر در گروه نمونه های بیمار و 123 نفر در گروه نمونه های سالم جای گرفتند. ارزیابی جهت یابی خط (JLO) بر روی نمونه ها انجام گرفت. داده های حاصل با دیگر پارامترهای جمعیتی و تفاوت گروه بهنجار و بیمار مقایسه شد. 

یافته ها: 

میانگین سن نمونه های مورد مطالعه به ترتیب برای نمونه های سالم و مبتلا به صورت 45/0±31/24 و 26/0±67/23 سال بود، که تفاوت آشکاری میان آنها مشاهده نشد. 56/73 درصد از نمونه های مبتلا و 96/79 درصد از افراد سالم متاهل بودند. نسبت جنسیت نمونه های سالم تقریبا برابر بود (47/49% مذکر و 53/51% مونث) و در نمونه های بیمار جنسیت مونث دارای فراوانی بیشتری بود (74/56% مونث و 26/43% مذکر). توانایی ادراک بینایی-فضایی در بیماران مبتلا به ام اس ضعیف تر از گروه بهنجار بود.

بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس از عملکرد شناختی ضعیف تری نسبت به افراد بهنجار برخوردار هستند؛ در نتیجه توانبخشی این دسته از بیماران با استفاده از آموزش و دیگر اقدامات لازم می تواند به درک بینایی-فضایی بهتر آنها منجر شود.