بررسی نقش واسطه ای سبک های دلبستگی به والدین و همسالان در پیش بینی پرخاشگری و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر زاهدان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای سبک های دلبستگی به والدین و همسالان در پیش بینی پرخاشگری  و خودکارامدی اجتماعی  نوجوانان بود.

این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی- همبستگی (پیش بین) و از لحاظ هدف کاربردی  محسوب  می شود. جامعه آماری این پژوهش کلیه نوجوانان مراجعه کننده به مراکز درمانی در شهر زاهدان بودند که برابر آخرین آمار، 190  نفر بودند که با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه 122 نفر تعیین شد. روش  نمونه گیری  به صورت در دسترس و ابزار مورد استفاده، پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان ارمسدس و گرینبرگ (1987)، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) و پرسشنامه خودکارآمدی  اجتماعی  نوجوانان کنلی (1989) بودند. فرضیه های  پژوهش  در نرم افزار  22 SPSS با استفاده از  آزمون آماری رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 

یافته ها:

 از میان مولفه های  سبک های  دلبستگی  به همسالان، در  گام اول مولفه احساس بیگانگی با همسالان ، 11/0 درصد واریانس و در گام دوم احساس  بیگانگی  با والدین 18/0 درصد واریانس پرخاشگری را در سطح اطمینان 99/0 در نوجوانان پیش  بینی کرد. همچنین از میان مولفه های  مربوط به سبک های  دلبستگی  به همسالان،  فقط  مولفه ارتباط با همسالان 025/0 درصد واریانس  خود کارامدی  اجتماعی  را در سطح اطمینان 95/0 درصد پیش بینی  کرد.

نتیجه  گیری:

 دلبستگی به والدین و همسالان ازجمله عوامل مهمی است که در پرخاشگری و خودکارآمدی  اجتماعی  نوجوانان نقش دارد.