تاثیر نوع سنجش برانگیزه و خود تنظیمی نگارش فراگیران زبان انگلیسی: مطالعه ای بااستفاده از روش ترکیبی

ناکارامدی سنجشهای معلم محور باعث گردیده تا پژوهشگران در سال های اخیر به تحقیق بر روی روش های سنجش جایگزین بپردازند. در این بین فنون خود-سنجی و همگن سنجی در بافت آموزشی ایران کمتر مورد پژوهش قرار گرفته اند. مطالعه حاضر به بررسی تاثیر سه روش سنجش یعنی سنجش معلم, سنجش همگن, و خود-سنجی بر انگیزه و خود تنظیمی نگارش در میان گروهی از فراگیران ایرانی زبان انگلیسی پرداخت. تعداد 95 زبان آموز دختر در سطح مهارت زبانی متوسط از یک موسسه خصوصی زبان دراین مطالعه شرکت کردند. از این میان, 32 نفر در گروه خود-سنجی, 32 نفر در گروه سنجش همگن و 31 نفردر گروه سنجش معلم قرار گرفتند. با بهره گیری از روش های کمی و کیفی از طریق پرسشنامه, مصاحبه, و بیان تفکرات داده های لازم گردآوری شد. پس از تحلیل کمی مصاحبه ها و پرسشنامه انگیزه نگارش از طریق انکوا, می توان نتیجه گرفت که گروه خود-سنجی نسبت به دو گروه دیگر در افزایش انگیزش نگارش برتری داشت. از سوی دیگر, تحلیل پروتوکل های بیان تفکر شدی نتایج انوا بر روی پرسشنامه خود تنظیمی حاکی از برتری روش خود-سنجی در کاربرد راهبردهای خود-تنظیمی بود. مفاهیم ضمنی این مطالعه و کاربرد نتایج در آموزش به تفصیل در مقاله ارایه شده است.