بازخوانی شادی و غم با تاکید بر آرای صدرالمتالهین

بدون تردید، دغدغه ی نیک بختی و رسیدن به سعادت، و در مقابل، رستن از شقاوت، از دل مشغولی های اصلی هر انسانی در طول حیاتش به شمار می رود. حقایقی چون شادی و غم را نیز باید از بیم وامیدهای مهمی دانست که در ارتباطی تنگاتنگ با سعادت و شقاوت، حیات انسانی را تحت تاثیر خود قرار می دهد. در تاریخ فلسفه، حکیمی چون صدرالمتالهین، با مبانی نظری اصیل و عمیق خود، در تبیین این مساله کمک شایانی کرده است. او با پرده برداری از سرشت شادی و غم، اقسام غم و شادی و نیز مصداق واقعی آن ها، گام بلندی در عمق بخشی به مفهوم معنای زندگی در انسان برداشته است. پرسش اصلی تحقیق حاضر این است که با تاکید بر اندیشه های صدرالمتالهین، چه تحلیلی از دو مفهوم شادی و غم می توان به دست داد؟ نگارنده در روی آوردی توصیفی تحلیلی به این نتیجه رسیده که صدرا در ضمن تقسیم شادی و غم به چهار دسته ی حسی و خیالی و وهمی و عقلی، شادی حاصل از لذت عقلی را کامل ترین شادی و در مقابل، غم حاصل از فقدان آن را حزن انگیزترین نوع غم در انسان می داند.