بررسی نظریه رفتار ترجیحی در تصمیمات تامین مالی شرکت ها در وضعیت مازاد و کمبود نقدینگی در ایران

ساختار سرمایه ترکیبی از بدهی ها و حقوق صاحبان سهام است که شرکت ها بدان وسیله به تامین مالی بلندمدت دارایی های خود می پردازند. هریک از نظریه های مطرح شده در زمینه ساختار سرمایه، عامل یا عوامل خاصی را بر آن موثر می داند اما تاکنون نظریه واحدی که قادر به توضیح همه جانبه ساختار سرمایه باشد شکل نگرفته است. این پژوهش سعی دارد توانایی تیوری رفتار ترجیحی را در توضیح تصمیمات تامین مالی 119 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در بازه زمانی 1388 الی 1398 مورد بررسی قراردهد. لذا با بررسی رفتار تامین مالی شرکت ها در وضعیت کمبود و مازاد نقدینگی، صحت تیوری رفتار ترجیحی مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیل داده ها با استفاده از روش حداقل مربعات تعمیم یافته انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که سلسله مراتب تامین مالی شرکت ها در وضعیت کمبود نقدینگی، از نظریه رفتار ترجیحی پیروی نمی کنند و شرکت ها در این حالت ابتدا از طریق انتشار سهام سپس از طریق بدهی تامین مالی می کنند. همچنین نتایج نشان می دهد نظریه رفتار ترجیحی برای شرکت ها در وضعیت مازاد نقدینگی معتبر است.