تاثیر مازاد وجه نقد نگهداشت شده بر ریسک نقد شوندگی با استفاده از مبانی نظری لیو

پژوهش حاضر با هدف مطالعه تاثیر مازاد وجه نقد نگهداشت شده بر ریسک نقد شوندگی با توجه به شاخص های تداوم تجارت سهام و بر اساس دو رویکرد مدیریتی و سرمایه گذاری مبتنی بر مبانی نظری لیو (2006) که به ترتیب شامل ریسک نقد شوندگی دوازده ماهه و ریسک نقد شوندگی بتا می باشد، انجام گرفته است. دراین پژوهش از رگرسیون چند متغیره و روش حداقل مربعات معمولی جهت آزمون فرضیه ها استفاده شده است. نمونه پژوهش شامل 130 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که در بازه زمانی هفت ساله از ابتدای سال1390 تا پایان سال1396 می باشد. نتایج نشان می دهد که مازاد وجه نقد نگهداشت شده بر ریسک نقدشوندگی دوازده ماهه و ریسک نقدشوندگی بتا تاثیر منفی و معنی داری دارد، بطوریکه تاثیر مازاد وجه نقد نگهداشت شده بر کاهش ریسک نقدشوندگی دوازده ماهه بیشتر از ریسک نقدشوندگی بتا است. همچنین با توجه به شاخص های تداوم تجارت سهام، مازاد وجه نقد نگهداشت شده منجر به کاهش ریسک های نقد شوندگی می شود، ولی سطح کاهش ریسک نقدشوندگی بتا بیشتر از ریسک نقدشوندگی دوازده ماهه است. بطور کلی، نگهداری مازاد وجه نقد در شرکت ها منجر به کاهش ریسک های نقد شوندگی می گردد، ولی این نتایج تحت تاثیر شاخص های تداوم تجارت، کاهش بیشتر در ریسک نقدشوندگی بتا ناشی از رویکرد سرمایه گذاری را نشان می دهد، بنابراین بطور عمیق تر می تواند بیان کرد که مازاد وجه نقد نگهداشت شده تاثیر نقد شوندگی بازار بر ریسک نقدشوندگی را کاهش می دهد.