یکپارچه سازی ذی نفعان و عملکرد مالی؛ نقش میانجی گری جهت گیری پایداری زیست محیطی

هدف از این مقاله، مطالعه تاثیر یکپارچه سازی ذی نفعان و عملکرد مالی با توجه به نقش میانجی گری جهت گیری پایداری زیست محیطی بوده است. نمونه آماری شامل 392 نفر از مدیران و کارشناسان شرکت های بورسی بوده که با بهره گیری از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده است. نوع پژوهش، از نظر هدف در زمره تحقیقات کاربردی و از منظر گردآورده داده ها از نوع تحقیقات توصیفی-پیمایشی با توصیفی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بوده است. با بررسی نتایج تحلیل ها، آزمون فرضیه ها نشان داد که یکپارچه سازی ذی نفعان بر عملکرد مالی با نقش میانجی جهت گیری پایداری زیست محیطی تاثیرگذار است. بر این اساس، نظارت و مشارکت ذی نفعان بر رفتار مدیریت در زمینه جهت گیری پایداری زیست محیطی با توجه به نظریه نمایندگی، علاوه بر بهبود عملکرد اقتصادی ناشی از بهره گیری از استراتژی های تولید و مدیریت بهتر، شامل مزایای بلند مدت از عملکرد زیست محیطی بهتر، مانند اجتناب از تعهدات زیست محیطی در آینده نیز خواهد بود.