کاربرد نظریه بازیهای همکارانه در بهینه سازی انتخاب سبد سهام

اگرچه مدل مارکوویتز توانست تلفیقی از بیشینه سازی نرخ بازدهی و کمینه سازی ریسک ارایه کند، در برخورد با برخی محدودیت های مسایل واقعی، ناتوان است. در بازار های مالی دو خصوصیت اساسی وجود دارد اول مساله تعارض میان بازیگران بازار است، در این بازار مجموع نحوه ی عملکرد فعالان بازار سرمایه جهت کلی بازار را می سازد. و از طرف دیگر بازی یک بازیگر متاثر از عملکرد کلی بازارمی باشد. خصوصیت دوم بازار های مالی عدم اطمینان است. این دو خصوصیت از ارکان اصلی در نظریه بازی ها است که تصمیم گیری بهینه ی یک بازیگر را تحلیل میکند. در این پژوهش، بازیگران متحد به ترتیب با بتای منفی، کمتر از یک، بیشتر از یک و صفر بر علیه بازار که از میانگین بازدهی سال گذشته خود به اضافه و منهای سه انحراف معیار به عنوان استراتژی بهره می برد، ایتلاف کرده و سعی دارند از میان گزینه های سرمایه گذاری، سبدی انتخاب نمایند که عملکرد بهتری نسبت به بازار داشته باشد. پیامد بازیکنان در هر استراتژی بر اساس برتری بازدهی نسبت به بازار، نرخ بدون ریسک و برتری شاخص شارپ نسبت به شاخص شارپ بازار تعیین گردید و پس از انجام بازی و محاسبه ارزش شپلی، اوزان بهینه هر سهم و هر بازیگر محاسبه گردید. بازیگران متحد، در 75 درصد دوره ها از دوره ی 12 ساله منتهی به اسفند 1396، عملکرد معنی دار بهتری نسبت به بازار داشتند. در مجموع دوره 12 ساله نیز عملکرد ایشان بهتر به صورت معنی داری بهتر از بازار بوده است.