تاثیر آموزش فلسفه برای کودکان بر انعطاف پذیری روان شناختی دانش آموزان ابتدایی با رویکرد مبتنی بر زمینه فرهنگی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش فلسفه برای کودکان بر انعطاف پذیری روان شناختی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهر مریوان است. این مطالعه به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری اطلاعات، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری شامل همه دانش آموزان پسر دبستانی شهرستان مریوان در سال تحصیلی 1397-1396 است. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از یک مدرسه ابتدایی پسرانه، 50 دانش آموز پسر انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از آموزش، به پرسشنامه انعطاف پذیری روان شناختی (AAQ-II) پاسخ دادند. 17 جلسه 45 دقیقه ای (هر هفته یک جلسه) فلسفه برای کودکان (p4c) با استفاده از داستان های بومی ارایه شد. بسته آموزشی شامل داستان های انتخاب شده از میان داستان های نویسندگان ایرانی مانند مولوی، سعدی و... بودند. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS 21 و به روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد برنامه آموزش فلسفه برای کودکان با استفاده از داستان های بومی در انعطاف پذیری روان شناختی دانش آموزان ابتدایی موثر است. درمجموع، مطابق نتایج این بررسی می توان ادعا نمود برنامه آموزش فلسفه برای کودکان با تقویت بحث و گفت وگو و به چالش کشیدن تفکرات دانش آموزان ابتدایی موجب ارتقای انعطاف پذیری روان شناختی آنان می شود.