کارایی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر دشواری های بین فردی و اعتیاد به اینترنت در میان دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی کارایی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر اعتیاد به اینترنت و دشواری های بین فردی در میان دانش آموزان دبیرستان در شهر تهران انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل با پیگیری یک ماهه بود. شرکت کنندگان پژوهش شامل 40 دانش آموز پسر (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه کنترل) مقطع متوسطه دوم در سال تحصیلی 1399-1398 بودند که به شیوه دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ (IAT) و پرسشنامه دشواری های بین فردی نوجوانان انگلس، هیدالگو و مندنز (QIDA). پس از اجرای پرسشنامه ها در میان دانش آموزان، آزمودنی هایی که نمره برش پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ را به دست آوردند، در دو گروه کنترل و آزمایشی به صورت تصادفی قرار گرفتند. گروه آزمایش مداخله درمانی را به مدت هشت جلسه دوساعته به شیوه گروهی دریافت کردند. پس از اتمام جلسات درمان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و بعد از یک ماه آزمون پیگیری انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 و به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان می دهد که نمرات اعتیاد به اینترنت و دشواری های بین فردی در پس آزمون در گروه آزمایشی به صورت معناداری کاهش یافت. این نتایج در پیگیری یک ماهه نیز تداوم داشت. شیوه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) می تواند به کاهش اعتیاد به اینترنت و مولفه های دشواری های بین فردی منجر شود. این شیوه درمانی می تواند روش مداخله ای موثری برای دست یافتن به روابط بین فردی رضایت بخش باشد.