مدل ساختاری فاجعه انگاری درد با خوردن هیجانی: نقش میانجی حساسیت اضطرابی و ترس مرتبط با درد در افراد دارای درد مزمن

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی حساسیت اضطرابی و ترس مرتبط با درد در رابطه بین فاجعه انگاری درد و خوردن هیجانی در افراد دارای درد مزمن است. روش پژوهش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به درد مزمن است که در بهار، تابستان و پاییز سال 1398 به کلینیک های شهر تهران در مناطق 4 و 8 مراجعه کرده بودند. از میان آن ها 300 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. از محاسبه شاخص توده بدنی و پرسشنامه های رفتار خوردن داچ (DEBQ)، حساسیت اضطرابی (ASI)، مقیاس های نشانگان اضطراب درد (PAS) و فاجعه انگاری درد (PCS) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزار Amos 21 تحلیل شدند. نتایج نشان داد مدل با داده های مشاهده شده برازش مطلوب دارد. نتایج نقش میانجی حساسیت اضطرابی (05/0 =P، 954/1= t، 137/0=β) و ترس مرتبط با درد (001/0 =P، 244/3= t، 106/0=β) در رابطه بین فاجعه انگاری درد و خوردن هیجانی تایید می شود. 3/46 درصد از واریانس خوردن هیجانی می تواند به وسیله فاجعه انگاری، حساسیت اضطرابی و ترس مرتبط با درد تبیین شود. به نظر می رسد برای پیشگیری و درمان خوردن هیجانی در افراد مبتلا به درد و نیز حفظ آثار درمانی، سازه های شناختی و هیجانی مرتبط با درد نظیر حساسیت اضطرابی و ترس مرتبط با درد باید هدف مداخلات درمانی قرار گیرند.