مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک فرزندپروری در زنان خیانت کرده و خیانت دیده

والدین در دو گروه زنان خیانت کرده و خیانت دیده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و توصیفی از نوع علی-مقایسه ای است. جامعه آماری مطالعه را زنان متاهلی تشکیل داده اند که در مناطق 22 گانه شهر تهران زندگی می کردند و در فاصله زمانی 1399-1398 به همسر خود خیانت کرده یا خیانت دیده بودند. برای انتخاب نمونه از نمونه گیری دردسترس استفاده شد. نمونه شامل 61 زن خیانت کرده و 57 زن خیانت دیده است. داده ها به کمک دو پرسشنامه طرحواره های یانگ (YSQ-SF3) و سبک فرزندپروری یانگ (YPI) جمع آوری به کمک آزمون تی مستقل و نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها نشان می دهد بین طرحواره های ناسازگار اولیه در زنان خیانت کرده و زنان خیانت دیده اختلاف معنا داری وجود دارد (66/0= d) و جز طرحواره نقص-شرم که زنان خیانت دیده در آن نمره بالاتری کسب کردند، نمره زنان خیانت کرده در طرحواره های محرومیت هیجانی، طردشدن-بی ثباتی، بی اعتمادی-آزاردیدن، استحقاق داشتن-بزرگ منشی، خویشتن داری-خودانضباطی و جلب توجه-تاییدجویی به طور معناداری بیشتر بوداست همچنین میان نمرات سبک های فرزندپروری زنان خیانت کرده و زنان خیانت دیده تفاوت معناداری مشاهده شد (07/2= d) و زنان خیانت کرده در حوزه های محرومیت هیجانی، طردشدن-بی ثباتی، بی اعتمادی-آزاردیدن، وابستگی، نقص داشتن-شرم، معیارهای سرسختانه-عیب جویی افراطی، استحقاق داشتن-بزرگ منشی، منفی گرایی-بدبینی، بازداری هیجانی و جلب توجه-تاییدجویی، نمرات بالاتری کسب کردند. می توان گفت چگونگی تعامل والدین با فرزندانشان، طرحواره هایی را در آن ها شکل داده است و مبنایی برای رفتارهای صمیمانه آنان در بزرگسالی و پایبندی به اصل اولیه زندگی زناشویی یعنی تعهد می شود.