اثرات محافظتی گیاهان آمله، اگیرترکی و مامیران در پیشگیری از کاتاراکت تجربی مدل حیوانی

آب مروارید(کاتاراکت) یک بیماری شایع در جوامع است و استرس اکسیداتیو مهم ترین عامل ایجاد آن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظتی سه گیاه آمله، اگیرترکی و مامیران در برابر آب مروارید در رت با توجه به خواص آنتی اکسیدانتی این گیاهان است.

مواد و روش ها: 

در این مطالعه، 30 نوزاد رت 10-8 روزه انتخاب و به 5 گروه تقسیم شدند. گروه 1 (گروه کنترل) نرمال سالین در روز 10 بعد از تولد دریافت کرد و به گروه 2، 3، 4 و 5 برای القای کاتاراکت نابالغ، µmole/kg 30 به صورت زیرجلدی محلول سلنیت سدیم تزریق شد. گروه2 (گروه بیمار) تنها تک دوز سلنیت سدیم دریافت کردند. سپس گروه3 و4 و5 به صورت روزانه از روز 9 تا12 پس از تولد به ترتیب با تزریق داخل صفاقی mg/kg 400عصاره سه گیاه مامیران، آمله، اگیرترکی تحت درمان قرار گرفتند. در روز 17، لنز رت ها بررسی مورفولوژی شد و در روز 30 تولد، رت ها بیهوش و لنز آن ها خارج شد و محتوای گلوتایتون و مالون دی آلدهید بافت عدسی اندازه گیری شد. همچنین تست DPPH و محتوای فلاوونوییدی روی عصاره های این گیاهان انجام گرفت.

یافته ها:

 به ترتیب آمله، مامیران و اگیرترکی بیش ترین میزان ترکیبات آنتی اکسیدانتی، سطح گلوتاتیون در بافت عدسی و کاهش درجه کاتاراکت و بیش ترین محافظت چشمی نسبت به گروه سلنیت سدیم را داشتند. از نظر محتوای مالون دی آلدهید، گیاهان آمله، اگیرترکی و مامیران به ترتیب کم ترین میزان را بعد از گروه کنترل نرمال سالین داشتند.

گیاه آمله به طور چشمگیری باعث بهبود آب مروارید در مدل حیوانی رت می شود.