زیبایی شناسی دریافت در هنر چیدمان تعاملی؛ خوانشی براساس نظریه ولفگانگ آیزر (مطالعه موردی: چیدمان تعاملی استخر شنای لئوناردو ارلیچ)

هنر چیدمان به عنوان یکی از شاخه های هنر مفهومی، همواره بر ایده و مفهوم اثر تاکید دارد، در مواقعی برای جلب و همیاری بیشتر مخاطب از تعامل نیز استفاده می کند؛ این شیوه تماشاگر را به حضور در اثر دعوت کرده و این تعامل گرایی سبب ایجاد مشارکت مخاطب و فعالیت های ورای ذهنی می شود؛ این امر خارج کردن مخاطب از حالت منفعل و تبدیل او به حالت فعال و معناسازی در اثر را موجب می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعامل مخاطب در دریافت زیبایی شناسی اثر چیدمان تعاملی، به مطالعه چیدمان استخر شنا لیوناردو ارلیچ می پردازد که به صورت تعاملی ارایه و اجرا شده اند. تحلیل و بررسی اثر مذکور بر طبق نظریه زیبایی شناسی دریافت به عنوان یکی از نظریه های خواننده محور ولفگانگ آیزر، نظریه پردازان مکتب کنستانس، صورت گرفته است. او نظریه شکاف های موجود در آثار را طرح کرد تا اثبات کند مخاطب با پر کردن شکاف ها، به اثر معنا می بخشد و تولید معنا توسط مخاطب از طریق فرضیه سازی، استراتژی خواندن، حذف و برجسته سازی صورت می گیرد. نظریه مذکور با توجه به طرح کردن شکاف یا جای خالی و خواننده محور بودن، با قواعد و استراتژی های هنر تعاملی انطباق مورد نظر را دارد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه ای شکل گرفت و به این نتیجه نایل آمد که مخاطب در اثر چیدمان تعاملی، شکاف و جای خالی را احساس می کند؛ که با حضور در اثر، این شکاف پر شده و تولید معنا توسط وی صورت می گیرد؛ همچنین نظریه شکاف آیزر هم پوشانی کاملی با مراحل تعامل مخاطب با اثر هنری را نشان می دهد؛ همچنین جایگاه و اهمیت مخاطب در اثر در راستای تکمیل مفهوم و تولید معنا مورد توجه قرار می گیرد.