بررسی کاربرد روش های نظریه زمینه ای برای فهم وجوه موضوع طراحی، در آموزش معماری نمونه موردی: فهم فضای ایوان

در پژوهش حاضر کاربرد روش های مطرح در یکی از انواع راهبردهای پژوهش، یعنی نظریه زمینه ای، در شناخت موضوع، در حیطه آموزش معماری بررسی می شود. سوال این است که «آیا کاربرد روش های نظریه زمینه ای می تواند در جهت ارتقای فهم دانشجویان از موضوع طراحی در کارگاه های آموزش معماری کارآمد باشد؟». هدف آن است که با استفاده از این روش ها، توانایی دانشجویان در عبور از ذهنیت های قبلی شان از یک موضوع افزایش یابد و بتوانند به شناخت جامع تری از موضوع برسند. این بررسی در قالب تحلیل یک تمرین بر مبنای استفاده از روش های مذکور و بر محور فهم مصداقی فضای ایوان طراحی و پیگیری خواهد شد. روش، از حیث هدف، کاربردی و از لحاظ محتوا، توصیفی  تحلیلی و بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی استوار است. در بخش اول با تحلیل محتوای منابع مکتوب سعی می گردد راهکارهای فهم وجوه موضوعات در نظریه زمینه ای استخراج شود. در بخش دوم یک تمرین عرضه و بررسی می گردد که مراحل آن به منظور به کارگیری روش های مذکور طراحی شده است. از خلال مقایسه تصور اولیه دانشجویان از ایوان با تصور ثانویه ای که بعد از انجام تمرین از این فضا برای آن ها شکل می گیرد، کاربرد روش های نظریه زمینه ای در آموزش معماری امکان سنجی می شود. نتایج نشان می دهد تصور دانشجویان از موضوع، بعد از کاربرد روش های مذکور، بسط یافته و تصحیح و تدقیق شده است. به طوری که توانسته اند به وجوه اصلی تر موضوع دست یابند.