نقش واسطه ای هوش هیجانی در مدل مفهومی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و فرسودگی شغلی در پرستاران

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای هوش هیجانی در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و فرسودگی شغلی در پرستاران بود.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران زن و مرد شاغل در دو بیمارستان شریعت رضوی و شهید چمران شهر تهران در سال 1398 بود که با روش نمونه گیری سرشماری 186 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (MBI)، پرسشنامه هوش هیجانی برادبری- گریوز و فرم کوتاه شده ی طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (SQ-SF) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد.

نتایج پژوهش حاکی از وجود رابطه منفی معنادار بین طرحواره های ناسازگار اولیه با هوش هیجانی(01/0>p و 41/0- = r)و رابطه مثبت و معنادار بین  طرحواره های ناسازگار اولیه و فرسودگی شغلی(01/0> p و 65/0 r=) و رابطه منفی معنادار بین هوش هیجانی و فرسودگی شغلی بود (01/0> p و 47/0- = r). همچنین نقش واسطه ای هوش هیجانی در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و فرسودگی شغلی مورد تایید قرار گرفت.

با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که در فرسودگی شغلی، طرحواره های ناسازگار اولیه و هوش هیجانی نقش دارند بنابراین روانشناسان  ومشاوران می توانند به نقش این عوامل در پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی توجه ویژه ای نمایند.