مروری بر مکانیسم سنتز بیولوژیکی نانوذرات هیدروکسی آپاتیت و کاربرد آن در نانوپزشکی

هیدروکسی آپاتیت کاربردهای فراوانی در زمینه های پزشکی، دندانپزشکی، تشخیصی، سیستم های رهایش دارو، تصفیه فاضلاب، جایگزین سازی بافت استخوانی، تغلیظ باکتری ها، پوشش دهی کاشتنی های بدن و کاربرد ضد باکتریایی دارد. گرچه در حال حاضر ترکیبات کلسیم فسفاتی مانند هیدروکسی آپاتیت کاربرد زیادی دارند اما هنوز روش های تهیه آن ها برای رسیدن به بهترین فرایند تولید، به ویژه در مورد هیدروکسی آپاتیت در دست تحقیق است. روش های بسیار متعددی جهت سنتز این ماده بکار می رود که به طور کلی به روش های شیمیایی و زیستی تقسیم می شود. پژوهش ها نشان داده اند که هیدروکسی آپاتیت نانوساختار خواص مکانیکی بالاتر و زیست سازگاری مطلوب تری نسبت به نمونه های میکرومتری در محیط بدن از خود نشان می دهد. این خواص هنگامی در حالت بهینه قرار می گیرند که ذرات نانومتری هیدروکسی آپاتیت از اندازه و شکل یکنواخت و کمترین میزان آگلومره شدن برخوردار باشند. مقاله پیش رو، مطالعه ای مروری بر سنتز بیولوژی هیدروکسی آپاتیت با تاکید بر روش های میکروبی می باشد. از جمله روش های نوین سنتز هیدروکسی آپاتیت نانومتری، روش میکروبی یا همان روش رسوب دهی زیستی به وسیله میکروارگانیسم ها است. در این روش با استفاده از برخی باکتری ها و قارچ ها، می توان هیدروکسی آپاتیت را در ابعاد نانومتری تولید کرد. باکتری هایی که در این روش استفاده می شوند معمولا دارای آنزیم های آلکالین فسفاتاز بالایی هستند. از مزایای هیدروکسی آپاتیت میکروبی این است که بسیار نزدیک به هیدروکسی آپاتیت طبیعی در بدن انسان است. اندازه و شکل ذرات سنتز شده واحد و یک شکل است و کریستالیتی یکسان دارد. ساخت هیدروکسی آپاتیت میکروبی یک مرحله ای، ارزان، غیر سمی و با خلوص بالاست که بر خلاف سنتز شیمیایی نیاز به تیمار دمایی و تنظیم دقیق pH ندارد و به راحتی قابل دستیابی است.