تجدیدنظر در باب تدریس سبک محاوره به زبان آموزان ایرانی زبان فرانسه

سبک محاوره که واجد جایگاه پراهمیتی در روابط روزانه فرانسوی‌ زبان‌ها، به ویژه در جمع دوستان و یا نزدیکانشان است، برای زبان‌آموزان زبان فرانسه در درک و بیان گفتاری، سرمنشاء بسیاری از مشکلات به شمار می‌رود. در این پژوهش با دو هدف به این مسئله پرداخته‌ایم؛ نخست نقد جایگاه کنونی سبک محاوره در کتاب‌های آموزشی زبان خارجی فرانسه و دوم برداشتن گامی در راستای بهبود مهارت گفتاری زبان‌آموزان ایرانی که قصد دارند در موقعیت‌های غیررسمی با فرانسه‌زبانان ارتباط برقرار کنند. برای دستیابی به این اهداف، دو ابزار گردآوری داده مورد استفاده قرار گرفته‌اند: آموزش صریح سبک محاوره به دانشجویان کارشناسی زبان خارجی فرانسه و بررسی کتاب‌های آموزشی سطح B1 و B2 مطابق چارچوب اروپایی مشترک مرجع برای زبان‌ها. در جستار حاضر که در حوزه زبان‌شناسی اجتماعی قرار می‌گیرد، سه گونه تحقیق (تحقیق توصیفی، تحقیق تولیدی و اقدام پژوهی) و روشی ترکیبی (کیفی-کمی) برای تحلیل داده‌ها به کار برده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهند که دانشجویان شرکت‌کننده در جلسات برگزارشده، دانش بسنده‌ای در زمینه سبک محاوره نداشته‌اند. آزمون آماری بر تفاوت معنادار میان نمرات پیش آزمون و پس آزمون دانشجویان صحه گذاشته و بر این اساس می‌توانیم بگوییم که آموزش صریح پیشنهادی ما در مورد سبک زبانی محاوره برای دانشجویان موثر بوده است. همچنین جای خالی آموزش نظام‌مند سبک محاوره در کتاب‌های آموزشی بررسی شده (Alter Ego3، Alter Ego4، le nouveau Taxi3، le nouvel Edito B1، le nouvel Edito B2، Saison 3، Saison 4) مشهود است.