اثر ماسلین، مایوکاین ناشی از فعالیت ورزشی بر هموگلوبین گلیکوزیله موش های مبتلا به هایپرلیپیدمی و دیابت نوع یک

ماسلین، عامل مترشحه از عضله اسکلتی و تنظیم کننده قوی متابولیسم گلوکز است که به فعالیت ورزشی پاسخ می دهد. بنابراین، ممکن است ماسلین ناشی از فعالیت ورزشی به بیماری زایی دیابت کمک کند. هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثر ماسلین، مایوکاین ناشی از فعالیت ورزشی بر هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) موش های مبتلا به هایپرلیپیدمی و دیابت نوع یک بود.

تعداد 21 سر موش بزرگ آزمایشگاهی (رت) نر نژاد ویستار به سه گروه 7تایی تقسیم شدند: غیردیابتی، دیابتی و دیابتی تمرین. دیابت نوع یک با تزریق استرپتوزوتوسین (55 میلی گرم بر کیلوگرم) القاء شد. پس از آشناسازی، موش های گروه دیابتی تمرین، به مدت 4 هفته (5 روز متوالی در هفته) بر روی تردمیل جوندگان به طور فزاینده دویدند. پس از دوره 4 هفته، گلوکز، انسولین و ماسلین سرم (با کیت الایزا)، و پروفایل لیپیدی (کلسترول تام، تری گلیسیرید، کلسترول- لیپوپروتیین با چگالی پایین و کلسترول- لیپوپروتیین با چگالی بالا) اندازه گیری و هموگلوبین گلیکوزیله تعیین شد. داده ها با آزمون آماری تحلیل واریانس دوطرفه تجزیه و تحلیل شد.

افزایش ماسلین سرم موش های دیابتی مبتلا به هایپرلیپیدمی نسبت به موش های غیردیابتی باعث افزایش HbA1c شد (0/05 > p ). پس از 4 هفته تمرین ورزشی همراستا با کاهش ماسلین سرم در موش های دیابتی مبتلا به هایپرلیپیدمی، HbA1c کاهش یافت (0/05 > p )، به گونه ای که کاهش گلوکز و انسولین سرم در موش های دیابتی با بهبود پروفایل لیپیدی و در نتیجه کاهش HbA1c همراه بود (0/05 > p ).

چهار هفته تمرین هوازی با تنظیم ماسلین گردش خون، پروفایل لیپیدی و HbA1c را در موش های مبتلا به دیابت نوع یک بهبود داد. بنابراین، ماسلین، مایوکاین ناشی از فعالیت ورزشی می تواند HbA1c موش های مبتلا به هایپرلیپیدمی و دیابت نوع یک را کاهش دهد.