تجربه طرد اجتماعی و خشونت ورزی در میدان مدرسه:مردم نگاری انتقادی خشونت ورزی دانش آموزان مدارس متوسطه دوم پسران سنندج

پژوهش حاضر در نظر دارد تا از طریق توصیف و واکاوی تجربه طرد دانش آموزان در میدان مدرسه نشان دهد چگونه دانش آموزان با مقاومت و ستیز در برابر طرد، به عمل منازعه و خشونت، به مثابه عملی بامعنا و منازعه ای فرهنگی دست می زنند؟روش پژوهش حاضر مردم نگاری انتقادی و جامعه هدف آن دانش آموزان دبیرستان های مقطع دوم شهر سنندج است که به روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی تعداد 19 دانش آموز برای مصاحبه نیمه ساخته یافته، انتخاب شدند. استنتاجات تحقیق نشان می دهد که  دانش آموزان، اختلال در بازشناسی، ملال و بیگانگی، نظم انضباطی، مراقبت ایتلافی، و غلبه گفتمان کنکور و تک ساحتی شدن زندگی را در میدان مدرسه تجربه کرده اند. شرایط طردآمیز حامل معنایی از مدرسه برای دانش آموزان است که با معنای مسلط از مدرسه قرابتی ندارد و این معانی ضمنی، پشت صحنه بسیاری از منازعات و خشونت ورزی های دانش آموزان در مدرسه را شکل می دهد. یکی از شکل های مواجهه دانش آموزان با شرایط طردآمیز، خشونت ورزی است که در سه مقوله عمده خشونت ورزی نسبت به دانش آموزان (زورمندمداری و تعرض به همنوایان با مدرسه)، معطوف به معلمان (نزاع با معلمان، بی اعتنایی و تحریم، اذیت و دست انداختن) و معطوف به مدرسه (نافرمانی و طغیان، گریزان از مدرسه بدون ترک آن و رفتارهای وندالیستی)؛ قابل دسته بندی است.