معرفی و بررسی سبکی استوانامه از منظر زبانی

کتاب استوانامه، نسخه ای خطی و مهم از آثار حروفیان در قرن نهم است. هدف از این پژوهش، معرفی ویژگیهای چهار نسخه خطی موجود این اثر در ایران و ترکیه و بررسی سبکی آن از جنبه آوایی، واژگانی و نحوی است.

روش‌ مطالعه:‌

 پژوهش پیش رو، مطالعه‌ای نظری است که به شیوه توصیفی- تحلیلی و اسنادی بر اساس منابع کتابخانه‌‌ای صورت گرفته است.

یافته‌ ها:

 بررسی زبان استوانامه نشان میدهد که این کتاب به نثر مرسل قرن نهم نوشته شده و حرکتی است از نثر متکلف بسوی ساده‌نویسی که بسیاری از ویژگیهای نثر دوران مغول و تیموری را دربردارد. علاوه بر آن در مواردی نیز سبک شخصی نویسنده بچشم میخورد. در مجموعه میتوان سبک نثر این اثر را بینابین دانست.

نتیجه‌گیری: 

استوانامه، نوشته غیاث الدین محمد استرآبادی، اثری است براساس عقاید پیروان نخستین حروفیه که علاوه بر بیان باورهای مذهبی این فرقه، به تبیین گوشه هایی از حوادث اجتماعی عصر تیموری کمک میکند. آنچه استوانامه را از دیگر آثار حروفی متمایز میکند اطلاعات موثقی است که نگارنده این اثر درباره بزرگان این فرقه و چگونگی تحول اندیشه های آنان ارایه میکند. بخش پایانی استوانامه ما را با آداب عبادی خاص حروفیان آشنا میکند.