احساسات دینی و سازگاری خانواده با بحران کووید 19: مطالعه پدیدارشناسانه در استان سیستان و بلوچستان

احساسات یکی از ابعاد مهم زیست دینی و اجتماعی است که نقش ارزنده ای در فعالیت ها و سازندگی جهان زندگی افراد و خانواده ها دارد. احساسات دینی در زمان بیماری ها نظیر همه گیری کرونا با ایجاد نگرش مثبت در فرد موجب کنار آمدن بهتر افراد و خانواده ها در شرایط سخت می شود. پژوهش حاضر جهت دستیابی به فهم تجربه زیسته احساسات دینی در سازگاری خانواده ها با بحران اپیدمی کرونا در بافت استان سیستان و بلوچستان با رویکرد کیفی و روش شناسی پدیدارشناسی توصیفی انجام گرفت. در این پژوهش 40 نفر از اعضای زن و مرد خانواده ها، با شیوه نمونه گیری هدفمند مورد مصاحبه عمیق قرار گرفتند. معیار تعیین حجم نمونه بر اساس رسیدن به نقطه اشباع نظری تعیین شد. اطلاعات با روش تحلیل کولایزی [1] در 2 مضمون اصلی و 8 مضمون فرعی و 45 مضمون اولیه طبقه بندی شد. مضمون اصلی تعالی احساسی خانواده با تمسک به سرچشمه الهی از پنج مضمون فرعی تسهیل زندگی خانوادگی با قدرت ایمان الهی در شرایط کرونا، پناه الهی و زدودن ترس از مرگ در شرایط کرونا، خانواده دین مدار و بهبود روحیه خانوادگی، احساسات مثبت دینی در خانواده، و امداد الهی در گذار خانواده از خطرات کرونا، تشکیل شده است. همچنین مضمون اصلی تجدید تنظیم احساس دینی در مقابله با کرونای چالش زا از مضامین فرعی بحران زدایی با تقویت احساس تعلق دینی در خانواده، بازاندیشی مثبت و تداوم کنش های دینی خانوادگی مطابق با شرایط کرونا، و احساس منفی ناشی از تقلیل دین، استخراج شده است. مضمون نهایی تحقیق نشانگر آن است برساخت ابعاد تعالی احساس دینی، الگوی تنظیم احساس دینی، پیوند احساسی با سرچشمه الهی، و به طور کلی احساسات دینی، از دلایل سازگاری خانواده های منطقه سیستان و بلوچستان در جریان افت و خیزهای کرونا است.