تاثیر کروسین بر متغیرهای اسپرم، سطح تستوسترون و هیستومورفومتری بیضهی پیچش شدهی موش سوری

پیچش بیضه با پاسخ التهابی همراه است. بازپیچش، از اقدامات درمانی پیچش بیضه محسوب می شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات تجویز کروسین قبل از بازپیچش بیضه، بر روی متغیرهای اسپرم و سطح هورمون تستوسترون بود.

روش ها:

موش های سوری به طور اتفاقی به پنج گروه شش تایی تقسیم شدند. گروه شاهد فقط دچار برش ناحیه ی اسکروتوم شد. به سه گروه درمانی که دو ساعت دچار پیچش بیضه ی چپ بودند، قبل از بازپیچش بیضه به ترتیب میزان 25، 50 و 100 میلی گرم/کیلوگرم کروسین داخل صفاقی تزریق شد و به گروه شم (Sham) قبل از بازپیچش بیضه، فقط آب مقطر تزریق شد. پس از 24 ساعت متغیرهای اسپرم با رنگ آمیزی ایوزین- نگروزین، سطح تستوسترون سرم با کیت Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) و تغییرات هیستوپاتولوژی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ایوزین و نرم افزار CellSens entry مورد ارزیابی قرار گرفت. واکاوی داده ها با آزمون ANOVA انجام شد و 050/0 > P به عنوان سطح معنی داری بین گروه ها در نظر گرفته شد.

یافته ها:

تجویز 100 میلی گرم/کیلوگرم کروسین، میزان زنده ماندن اسپرم را در گروه درمانی بهبود بخشید. هر چند میانگین سطح تستوسترون در گروه های درمانی 25 میلی گرم/کیلوگرم کروسین، 39/0 ± 01/2 نانوگرم/میکرولیتر بود، اما با سایر گروه ها اختلاف معنی داری مشاهده نشد. ارتفاع اپی تلیوم لوله های اسپرم ساز در گروه شاهد 53/1 ± 74/53 میکرومتر و میانگین آن در گروه های درمانی 39/1 ± 13/41 میکرومتر بود که گروه شم (41/1 ± 12/31) به طور معنی داری نسبت به آن ها کاهش یافت.

نتیجه گیری:

به احتمال زیاد، کروسین با جبران اثرات التهابی، بعضی شاخص های مطالعه را بهبود بخشیده است.