پیش بینی نگرش مثبت به بزهکاری بر اساس خود دلسوزی، هوش معنوی و خود آگاهی شناختی در دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف مطالعه، بررسی نقش خود دلسوزی، هوش معنوی و خودآگاهی شناختی در پیش بینی نگرش مثبت به بزهکاری در دانش آموزان مقطع متوسطه بود. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه ی دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهر اردبیل که در نیمسال اول سال تحصیلی 1394-1395 مشغول تحصیل بودند (17500=N). از این جامعه، نمونه ای به حجم 300 نفر(78 نفر دختر، 222 نفر پسر)، با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده و داده های مورد نیاز با استفاده از مقیاس سنجش نگرش به رفتارهای بزهکارانه فضلی، پرسشنامه هوش معنوی سالوی و مایر، مقیاس خود دلسوزی نف، پرسشنامه خود آگاهی شناختی ریلو والیک جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خود دلسوزی، هوش معنوی و خود آگاهی شناختی با نگرش مثبت به بزهکاری رابطه منفی معنادار وجود دارد (05/0>p). نتایج نشان داد که خود دلسوزی، هوش معنوی و خود آگاهی شناختی با تبیین 6 درصد از واریانس نمره کل نگرش مثبت به بزهکاری و 11 درصد از واریانس خرده مقیاس های خود دلسوزی قابلیت پیش بینی متغیر ملاک را دارد (05/0>p). این یافته ها ضرورت توجه جدی برنامه ریزان، مشاوران و مسیولین امر را به موضوع نگرش مثبت به بزهکاری دانش آموزان نشان داده و تلویحاتی را برای استفاده از مداخلات مربوط به خود دلسوزی، هوش معنوی و خود آگاهی شناختی جهت پیشگیری از پیامدهای منفی نگرش مثبت به بزهکاری به دنبال دارد.