آسیب شناسی تعلیم و تربیت دینی در دانش آموزان متوسطه (از دیدگاه متخصصان تعلیم و تربیت، معلمان و دانش ‏آموزان)

هدف کلی پژوهش حاضر، شناسایی آسیب‏های تعلیم وتربیت دینی در نظام آموزش وپرورش رسمی کشور و ارایه راهکارهای مناسب درجهت کاهش آنها ‏باتوجه به نگاه معلمان، متخصصان و دانش ‏آموزان در این زمینه می‏باشد. در عصر جدید که تقریبا همه روزه، شاخص‏های دانش و مهارت‏های زندگی در آن، ‏از نو تعریف می‏شوند، یکی از مهم‏ترین مسایلی که توجه اغلب صاحب‏نظران تعلیم و تربیت را به خود جلب و پژوهش در این زمینه را ضروری نموده، رویکرد طرح نوین تربیت دینی در حوزه نظام آموزش و پرورش رسمی کشور است. این پژوهش در رویکرد کیفی و با روش مصاحبه نیمه ‏سازمان یافته انجام گرفته است. جامعه پژوهشی، اساتید تعلیم وتربیت دانشگاه‏ها، معلمین دینی و پرورشی و دانش‏آموزان دوره متوسطه می‏باشند که به صورت هدف مند انتخاب شده ‏اند و از اصل نمونه‏ گیری با حداکثر تنوع و رسیدن به نقطه اشباع بهره گرفته ‏ایم. رویکرد تجزیه وتحلیل داده‏ها نیز رویکردی توصیفی- تفسیری است. یافته ‏ها نشان داد که عوامل آسیب‏ زا و موانع تربیت دینی را  می‏توان به: 1. عوامل مربوط به مسئولان و برنامه ریزان درسی و آموزشی و 2. عوامل مربوط به فرایند برنامه ‏درسی (نیازسنجی، اهداف، محتوا، روش، معلم، فراگیر، زمان، مکان، ارزشیابی) تقسیم نمود. درنهایت با تجدیدنظر در تدوین همه مراحل برنامه‏ ریزی درسی و هماهنگی بین‏‏بخشی همه نهادهای جامعه و توجه به برنامه درسی پنهان، بخشی از این آسیب‏ها قابل پیشگیری هستند.