رهیافت مشارکت چندبخشی؛ الگویی مبتنی بر ایمان برای توسعه زیرساخت های حوزه سلامت در جوامع اسلامی

 امروزه راهبرد مشارکت‌های دولتی-خصوصی برای تامین خدمات و زیرساخت‌های اقتصادی و اجتماعی پذیرفته شده است و سیاست‌گذاران بخش عمومی از الگو‌های متنوع آن بهره می‌برند. با توجه به تجربه کامیابی‌ها و ناکامی‌های کشورها و نیازهای روز‌افزون حوزه بهداشت و درمان، این سوال پیش می‌‌آید که چگونه این نوع مشارکت‌ها به‌عنوان راهبردهای توسعه سلامت و آن هم در کشورهای در‌‌حال‌‌توسعه اسلامی می‌تواند جذابیت و کارآمدی لازم را داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی توسعه مشارکت‌ها با رویکرد دین‌محور، با بازبینی الگوی مشارکت چندبخشی بود.

 این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی است که علاوه‌بر مطالعه آیات و روایات اسلامی و اسناد معتبر داخلی در حوزه موقوفات بیمارستانی؛ کلیدواژه‌های مورد نظر با عملگرهای منطقی در پایگاه‌های علمی معتبر بین‌المللی جست‌وجو و درنهایت بیشتر از 40 مقاله اصیل و مروری مرتبط‌تر با بحث، انتخاب، تحلیل‌خوانی و تفسیر شد. مولفان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ ها: 

این مقاله ضمن مرور مبانی نظری موضوع و بررسی روند توسعه مشارکت‌های دولتی-خصوصی؛ بر استفاده از ظرفیت‌های بخش سوم تاکید می‌کند و با باز‌بینی وقف و امور خیریه در چهارچوب مشارکت‌های چند‌بخشی به‌دنبال توسعه بهداشت و درمان در جامعه با همه ظرفیت‌های موجود است. در الگوی ارایه‌شده؛ در سه مرحله پذیرش، به‌کارگیری و ارزیابی عملکرد مشارکت‌ها، عناصر مربوط یعنی عوامل انگیزشی، عوامل موفقیت و دستاوردهای مشارکت و ابعاد و مولفه‌های متناظر شناسایی شد.

نتیجه‌ گیری: 

الگوی مشارکت دولتی-خصوصی-مردمی که در نظریه‌های نوین مدیریت دولتی و همچنین باورها و ارزش‌های اسلامی و ایرانی ریشه دارد می‌تواند رهیافتی برای ناکامی‌های موجود در توسعه زیرساخت‌های عمومی جامعه و کاستی‌های بخش بهداشت و درمان کشور گردد که البته راه‌های دستیابی به این هدف وابسته به اعتمادسازی و متعادل‌سازی منافع طرف‌های مشارکت است.