‏ گفتمان فرهنگی دولت نهم و دهم

عرصه فرهنگ یکی از حساسیت برانگیزترین عرصه ها در ایران بعد از انقلاب اسلامی است. ‏دولتها هم معمولا متناسب با رویکرد فکری خود گفتمان فرهنگی خاصی را در جهت ‏گسترش هژمونی خود ترسیم و ارایه می دهند ، درایران بعد از انقلاب دولتها عمدتا دو دوره فعالیت پیوسته ‏داشته اند و در هر دو دولت معمولا برنامه های فرهنگی دولتها در یک راستا می باشد و شاهد ‏نوعی تداوم گفتمانی هستیم، اما در دولت نهم و دهم شاهد تغییر در گفتمان فرهنگی شخصیت های تاثیرگذار دولت هستیم.  این مقاله با استفاده از نظریه تحلیل گفتمان لاکلاو و موف به دنبال مفصل بندی گفتمانهای ‏فرهنگی دولتهای نهم و دهم و همچنین مقایسه گفتمان فرهنگی این دو دولت می باشد یافته-‏های تحقیق حکایت ازتغییر در گفتمان فرهنگی دولت دهم در مقایسه با دولت نهم دارد. بر این اساس ‏در دولت نهم  شاهد حاکمیت نوعی گفتمان فرهنگی دینی مبتنی ‏بر مدیریت ‏اسلامی و ‏دالهای اصلی آن صدور انقلاب، مقابله تهاجم فرهنگی، بازگشت به ارزش های ‏‏انقلاب، ممیزی فرهنگی و تاکید بر مسجد به ‏عنوان کانون ‏تحولات بنیادین‏ می باشد.‏ و در ‏دولت دهم مدیریت فرهنگی جهانی به عنوان دال مرکزی برنامه ها و ناکارامدی فقه، کرامت ‏انسانی، دین جهانی، مکتب ایرانی، تبادل فرهنگی از ‏دالهای اصلی مفصل بندی گفتمان فرهنگی ‏می باشد