عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت و بقا در انسان و سایر حیوانات

محیط اجتماعی، چه در اوایل زندگی و چه در بزرگسالی، یکی از قوی ترین پیش بینی کننده های احتمال ناخوشی و مرگ و میر در انسان است. شواهد حاصل از مطالعات طولانی مدت سایر پستانداران اجتماعی نشان می دهد که این رابطه در بسیاری از گونه ها مشابه است. علاوه بر این، مطالعات تجربی نشان می دهد که برهمکنش های اجتماعی می تواند باعث ایجاد تغییر در فیزیولوژی حیوانات، خطر بیماری و طول عمر خود شود. این یافته ها اهمیت محیط اجتماعی را به سلامتی و مرگ و میر و همچنین شایستگی داروینی برجسته می کند- نتایج مورد علاقه دانشمندان علوم اجتماعی و زیست شناسان. بنابراین آنها بر استفاده از تجزیه و تحلیل متقابل گونه ها برای درک پیش بینی کننده ها و سازوکارهای اساسی محرک های اجتماعی در سلامت، تاکید می کنند.