تولید مثل و ناباروری در مردان: رابطه بین فقر و میزان کل باروری

تولید مثل پدیده ای زیستی است که طی آن یک موجود زنده از والدین یا یک والد به روش جنسی یا غیرجنسی به وجود آمده و برای بقاء گونه جاندار ضروری است. در حال حاضر، هر زن در دوره فعال تولیدمثل بین سال های 15 تا 49 زندگی به طور میانگین، از خود 5/2 فرزند باقی می گذارد که میزان باروری کل نامیده می شود. به هر حال، میزان باروری کل نسبت به سال های 55-1950 نصف شده است. مقاله حاضر، مروری بر سازوکارهای هورمونی کنترل کننده تولید و بلوغ اسپرم در مردان داشته و به مطالعه جهانی ناباروری زوج ها و نقش مردان در کاهش میزان باروری کل می پردازد. پژوهش ها نشان داده است که کاهش میزان باروری کل در جهان با افزایش تعداد مردانی رابطه دارد که ویژگی های مایع منی آنها زیر استانداردهای تعریف شده توسط سازمان جهانی بهداشت قرار داشته و نابارور محسوب می شوند. همچنین، بررسی مقایسه ای بر روی نقشه پراکنش جهانی میزان باروری کل، فقر مطلق و فقر غذایی نشان می دهد میزان باروری کل، در سال های اخیر، در جمعیت های مناطق با فقر مطلق و فقر غذایی کاهش نشان داده است که ناشی از افزایش تعداد مردان نابارور است. با توجه به نقش تغذیه بر سلامت تولیدمثل، این مقاله نشان می دهد فقر غذایی می تواند یکی از دلایل کاهش میزان باروری کل به دلیل تاثیر بر سازوکارهای هورمونی کنترل کننده تولید، رشد و بلوغ اسپرم در مردان باشد.