مروری بر استفاده از جلبک ها به عنوان سوخت زیستی و بهینه سازی آن

محدودبودن منابع سوخت فسیلی در کنار آلودگی های زیستمحیطی ناشی از احتراق آنها جستجوی منابع جایگزین تجدیدپذیر و پاک را ضروری میسازد. بیشتر توجه در تولید سوخت زیستی معطوف به استفاده از بیومس گیاهی، ضایعات کشاورزی، پسماندهای جامد و لجن تصفیه های دفعی تصفیهخانه های فاضلاب بوده است. امروزه منابع تجدیدپذیر جهت جایگزینی سوخت های فسیلی مثل سوخت های زیستی-گیاهی وجود دارد؛ با این حال در دهه اخیر کشت میکروجلبکها به عنوان گزینه ای دیگر برای تولید بیومس مطرح شده است. بهره وری از زیست توده های جلبکی از نظر مصرف آب و مساحت زیر کشت به صرفه تر از محصولات زراعی گیاهی بوده و باعث کاهش هزینه و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از طریق جایگزینی با سوخت های فسیلی می گردد. بسیاری از گونه های میکروجلبک ها با توجه به توانایی بالا در مصرف کربن آلی و نیتروژن غیرآلی و فسفر، قادر به رشد در محیط های آبی مختلف از جمله فاضلاب های شهری و صنعتی و کشاورزی و فاضلاب های حاوی فضولات حیوانی که در آن ها مقادیر زیادی کربن آلی و غیرآلی و نیتروژن و فسفر و دیگر عناصر وجود دارد، می باشند و به عنوان یک تصفیه کننده ی زیستی عمل می کنند. با بررسی و مطالعات گسترده و ابداع تکنیک های جدید می توان به تولید مقرون به صرفه سوخت های زیستی-جلبکی دست یافت و همچنین از تولید سوخت های زیستی-گیاهی به دلیل مصرف بالای آب شیرین و زمین های کشاورزی جلوگیری کرد. در این مقاله مروری، مطالعات صورت گرفته در زمینه سوخت های زیستی، استفاده از جلبک ها به عنوان سوخت زیستی و روش های بهینه سازی تولید آن به صورت جامع ارایه شده است.