وحدت انگاری مادی انسان در مکتب تفکیک؛ بررسی برخی پیامدها

بزرگان مکتب تفکیک منکر تجرد نفوس انسانی هستند و به جهت تاکید بر جسمانیت نفس و بدن، به یگانگی مادی انسان اعتقاد دارند اما به جهت اذعان به ماورای طبیعت از زمره مادی انگاران محض خارج می شوند. عموم ایشان به جهت باور به تمایز کامل بین قرآن، فلسفه و عرفان، علوم بشری را مشکوک و غیر یقینی دانسته و لذا جمع این مواضع را التقاط و اجتماع امور متنافر می دانند. مطالعه پیش رو بر اساس مبانی انسان شناختی، ناکارآمدی تحلیل و تبیین بزرگان مکتب تفکیک در مسایلی همچون معاد جسمانی، کیفیت ادامه حیات صرفا مادی انسان در عالم برزخ و اجتماع ناسازگار مادیت نفس و تجرد علم را مورد بررسی و نقد قرار داده است و با روش تحلیلی توصیفی سعی نموده به این پرسش پاسخ دهد که آیا بانیان مکتب تفکیک توانسته اند با مادی انگاری وجود انسان تبیینی موفق از معاد، برزخ و حقیقت علم و ادراک به دست دهند؟