اثربخشی گروه درمانی روان نمایشگری بر جرات مندی، پذیرش بی قید و شرط خود و روحیه قدردانی در افراد دارای معلولیت جسمی-حرکتی: یک مطالعه نیمه آزمایشی

 بهبود حالات روان شناختی معلولین جسمی-حرکتی می‌تواند به آسان تر شدن زندگی آنان کمک نماید. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی گروه درمانی روان نمایشگری بر جرات‌مندی، پذیرش خود و روحیه قدردانی در افراد دارای معلولیت جسمی-حرکتی شهر اصفهان انجام شده است.

مواد و روش‌ها: 

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح گروه آزمایش و کنترل با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلولین حاضر در انجمن معلولین اصفهان در سال 1399 بود. 40 نفر از این افراد به روش در دسترس انتخاب و در گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). گروه آزمایش، گروه درمانی روان نمایشگری را طی هشت جلسه نود دقیقه ای دریافت کردند، در حالی که بر روی گروه کنترل مداخله‌ای انجام نشد. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه‌های جرات‌مندی Gambrill Richey، پذیرش خود Chamberlain Haaga و قدردانی McCullough استفاده شد. داده ها توسط آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کواریانس چند متغیره) تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ ها:

 نتایج نشان داد که گروه درمانی، روان نمایشگری بر جرات‌مندی (001/0>P، 54/16=F)، پذیرش خود (001/0>P، 62/210=F) و روحیه قدردانی (001/0>P، 44/33=F) افراد دارای معلولیت جسمی-حرکتی تاثیر معنادار دارد.

نتیجه‌ گیری: 

روش روان نمایشگری بر بهبود جرات‌مندی، پذیرش بی قید و شرط خود و روحیه قدردانی در افراد دارای معلولیت جسمی-حرکتی شهر اصفهان موثر بود. بنابراین می توان این روش را برای بهبود متغیرهای مذکور در بین معلولین جسمی-حرکتی مد نظر قرار داد.