بررسی رابطه بین رفتار شهروندی سازمانی با عملکرد کارکنان دراستانداری اصفهان

سازمان ها بدون تمایل افراد به همکاری، قادر به توسعه اثربخشی خود نیستند. تفاوت همکاری خودجوش و اجباری از اهمیت خاصی برخوردار است. در حالت اجباری فرد وظایف خود را بر اساس مقررات و قوانین و استانداردهای تعیین شده سازمان ها و صرفا در حد رعایت الزامات انجام می دهد. درحالی که در همکاری خودجوش و آگاهانه افراد، کوشش ها، توان و بصیرت خود را برای شکوفایی توانایی های خود به نفع سازمان به کار می گیرند. امروزه در ادبیات نوین مدیریت از رفتارهای خودجوش و آگاهانه افراد در سازمان با عنوان رفتار شهروندی سازمانی نامبرده می شود. با توجه به اهمیت این نوع رفتارها و تاثیر آن در عملکرد و بهره وری سازمان ها، هدف کلی این پژوهش بررسی رابطه رفتار شهروندی سازمانی با عملکرد کارکنان استانداری اصفهان می باشد. ازاین رو یک چهارچوب مفهومی با پنج بعد نوع دوستی، وظیفه شناسی، جوانمردی، نگرش مدنی و ادب و احترام مدنظر قرارگرفته است. تحقیق حاضر ازنظر هدف کاربردی عملی و از جنبه روش توصیفی- پیمایشی می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد پادساکف و همکاران (2000) بوده است. روایی پرسشنامه به شکل صوری و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرارگرفته است. جامعه آماری کارکنان استانداری اصفهان بوده و بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده و فرمول کوکران تعداد نمونه 87 برآورد شده است نتایج پژوهش نشان داد که میزان رفتار شهروندی سازمانی کارکنان در این سازمان در سطح مناسبی است. بین رفتار شهروندی سازمانی و ابعاد آن و عملکرد رابطه معنی داری وجود دارد. موثرترین عامل در بین متغیرهای مستقل بر عملکرد فضیلت مدنی می باشد. در اولویت بندی مولفه های رفتار شهروندی سازمانی بالاترین رتبه مربوط به فضیلت مدنی و کمترین رتبه مربوط به وظیفه شناسی بوده است. بین رفتار شهروندی سازمانی و ویژگی های جمعیت شناختی تفاوت معنی داری وجود ندارد. درمجموع رفتار شهروندی سازمانی بر عملکرد کارکنان تاثیر مثبت دارد و باعث افزایش عملکرد کارکنان می شود.