حساسیت دارویی نسبت به داروهای آزولی در گونه های کاندیدا جداشده از بیماران مبتلا به عفونت قارچی ناخن

اونیکومایکوزیس یک عفونت ناشی از قارچ های مخمری، رشته ای و غیررشته ای می باشد که به دلیل شرایط مختلف ایجاد می شود. این مطالعه با هدف بررسی الگوی حساسیت به آزول ها در گونه های کاندیدای جداشده از بیماران ایرانی در شهر تهران انجام شد.

پس از نمونه گیری از بیماران، برای شناسایی سویه های جداشده از محیط کروم آگار کاندیدا استفاده و تست PCR-Sequencing انجام شد. سپس الگوی حساسیت دارویی گونه ها به فلوکونازول، ایتراکونازول و کتوکونازول با استفاده از روش استاندارد  CLSI-M27-A3 / S4تعیین شد.

در این مطالعه 34 جدایه کاندیدا شناسایی شد که 26 جدایه (5/76%) کاندیدا آلبیکنس و 8 جدایه (5/23%) کاندیدا گلابراتا بودند. نسبت به فلوکونازول، 4 تا (11%) از جدایه ها حساس وابسته به دوز بودند و بقیه حساس بودند. دربرابر ایتراکونازول، 21 ایزوله (61%) حساس وابسته به دوز و 2 (5%) ایزوله مقاوم شناسایی شد و در برابر کتوکونازول، همه جدایه ها حساس بودند. میانگین هندسی (GM) حداقل غلظت مهاری فلوکونازول، ایتراکونازول و کتوکونازول به ترتیب 32/0، 21/0 و 15/0 میکروگرم در میلی لیتر بود. در این مطالعه، بیشترین گونه جداشده، گونه C. albicans بود. با توجه به مقادیر GM، موثرترین آزول، کتوکونازول بود.

شیوع و الگوی حساسیت گونه های کاندیدا به آزول ممکن است در جمعیت های مختلف بیماران متفاوت باشد، بنابراین توصیه می شود پزشکان به نتایج آزمایشات حساسیت دارویی توجه کنند و سپس بیماران را با درنظرگرفتن تداخلات دارویی و عوارض جانبی درمان کنند.