سیاست جنایی ایران در قبال جرائم تخریب اموال تاریخی و فرهنگی

آثار تاریخی و فرهنگی بیانگر تاریخ، هویت و همچنین میراث فرهنگی یک کشور محسوب می شوند. این بناها هم به لحاظ زیبایی شناختی و هم توسعه صنعت توریسم از اهمیت بالایی برخوردارند. اما این بناها ممکن است به دلایل مختلف در معرض تخریب قرار گیرند، لذا یکی از تکالیف دولتها اتخاذ سیاستهایی برای مقابله با تخریب این بناها می باشد. یکی از اشکال این سیاستگذاری ها، سیاستگذاری جنایی است و بر این مبناء به دنبال بررسی این امر هستیم که سیاست جنایی ایران در قبال تخریب اموال تاریخی و فرهنگی شامل چه مواردی می باشد؟.

روش تحقیق: 

این مقاله به شیوه تحلیلی- توصیفی نگارش یافته است

سیاست کشورها برای مقابله و کنترل جرم با لحاظ شرایط و عوامل متفاوت است که با عنوان «سیاست جنایی» مطرح می شود و در سه شکل سیاست جنایی تقنینی، سیاست جنایی قضایی و سیاست جنایی مشارکتی قابل روءیت است.

سیاست جنایی ایران در بعد تقنینی و قضایی از طریق کیفردهی می تواند تا حدودی به کاهش جرم تخریب اموال تاریخی و فرهنگی منتهی شود. اما در بعد قضایی با صدور احکام جایگزین حبس در خصوص کمک به حفظ این آثار و بعد سیاست جنایی مشارکتی با استفاده از حمایت و مشارکت های مردمی می تواند در پیشگیری از این جرم موثر باشد.