تطبیق و تاویل از نظر مکتب تفکیک

مدعای تفکیکیان آن است که تاویل قرآن به هر معنایی که بوده باشد، اختصاص به خداوند متعال دارد و حتی پیامبر(ص) و اهل‌بیت علیهم السلام هم به تعلیم خداوند متعال از تاویل قرآن اعم از معانی باطنی با مراد واقعی غیرظاهری اطلاع پیدا می‌کنند و راسخان در علم به معنای کسانی که در علمشان اختلافی نباشد اختصاص به اهل‌بیت علیهم السلام دارد و این بدان جهت است که آنان علمشان را از خداوند متعال اخذ کرده‌اند. در این مقاله با ارایه‌ی معنای لغوی تاویل و موارد استعمال آن در آیات قرآنی و روایات معصومان علیهم السلام به صورت روشن و واضح اثبات خواهیم کرد که تاویل‌های فلسفی و عرفانی و نیز تاویل‌های روشنفکری از آیات قرآن و متون دینی نه تنها از ناحیه‌ی معصومان علیهم السلام مورد نهی اکید قرار گرفته است بلکه چنین امری در نظر هر عاقل منصفی باطل است و به هیچ وجه قابل اسناد به معارف دینی نمی‌باشد.