ستیز تفسیری با روایات ملی و حماسی ایرانی
نهادهای قدرت به مثابه گردانندگان نظام اجتماعی همواره در پی کسب مشروعیت بودهاند. هویت ملی، مذهب، باورهای ایدیولوژیک و استفاده از خرد جمعی از مهمترین عناصر مشروعیتبخش به شمار میآید. گاهی این عناصر با یکدیگر در تعارض قرار میگیرند و نهاد قدرت مجبور میشود یک یا چند عنصر را برجسته و عناصر دیگر را کمرنگ یا بیرنگ کند. در تاریخ فرهنگی ایران میتوان نمودهای گوناگون این تعارضها را به نظاره نشست. در این مقاله برآنیم تا نشان دهیم که چگونه نهادهای غیر ایرانی قدرت، برای مشروعیتبخشیدن به خود، کوشیدهاند تا عناصر هویت ملی را با ساخت و تثبیت پارهای تفسیرهای دینی ناروا و ناسازگار سست کنند. این تلاشها به تدریج میراثی از تفسیرهای نادرست را بر جای نهاده که سبب پیدایش نزاعها و درگیریهای هویتی شده است. ما میکوشیم با بررسی یکی از شان نزولهای آیه 6 سوره لقمان- که با عنوان «لهو الحدیث» مشهور است- نشان دهیم که چگونه نهادهای غیر ایرانی قدرت کوشیدهاند روایات حماسی و ملی ایرانی را به وسیله تفسیرهای ناروا سست سازند و از این فرصت برای بسط قدرت خود سودجویی کنند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.