تاثیر میزان افت نیروی اکستنشن زانو ناشی از خستگی بر هم انقباضی عضلانی

تغییر میزان هم انقباضی ناشی از خستگی در درصدهای مختلف افت نیرو نیاز به بررسی دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر میزان افت نیروی اکستنشن زانو ناشی از خستگی بر هم انقباضی عضلانی بود. 10 زن سالم و فعال با میانگین سنی 2/99±26/10 سال پروتکل خستگی که شامل 5 ثانیه حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی (MVIC) اکستنشن زانو و 5 ثانیه استراحت بود را اجرا کردند. هم انقباضی عضلات، در تکرارهایی موردمحاسبه قرار گرفت که میزان نیروی MVIC در آن تکرارها نسبت به نیروی پیش از خستگی به میزان 10، 20، 30، 40 و 50 درصد کاهش یافته بود. نیروی اکستنشن زانو و فعالیت عضلات منتخب به ترتیب با استفاده از دستگاه آیزوکنتیک و سیستم الکترومایوگرافی ثبت شدند. به لحاظ آماری اختلافی بین هم انقباضی عضلات پهن داخلی و خارجی در درصدهای متفاوت افت نیرو وجود نداشت. هم انقباضی عضلات راست رانی و دوسررانی در 40 و 50 درصد افت نیرو، نسبت به هم انقباضی پیش از خستگی افزایش یافت (0/01>P). هم انقباضی عضلات دوسررانی و پهن خارجی در 30،20 و 40 درصد افت نیرو و هم انقباضی عضلات دوسررانی و پهن داخلی در 40 درصد افت نیرو، نسبت به هم انقباضی پیش از خستگی افزایش یافت (0/05>P). نتایج به طورکلی نشان دادند تغییر شاخص هم انقباضی هنگام خستگی تحت تاثیر عضله منتخب و میزان افت نیرو بود. یافته تحقیق حاضر می تواند به محققان در تصمیم گیری درباره نحوه تاثیر خستگی عصبی-عضلانی بر هم انقباضی عضلات کمک نماید.