اثر تمرین ترکیبی هوازی- مقاومتی بر یادگیری احترازی غیرفعال، سطوح BDNF و Ki67 هیپوکامپ موش های صحرایی ویستار با رده سنی مختلف

هدف از مطالعه حاضر بررسی ‌تاثیر 6 هفته تمرین ترکیبی هوازی و مقاومتی بر یادگیری احترازی غیرفعال، سطوح BDNF و Ki67 هیپوکامپ موش‌های صحرایی ویستار با رده‌های سنی مختلف بود.

مواد و روش‌ها:

 30 سر رت نر نژاد ویستار در سه رده سنی 2 هفتگی، 8 هفتگی و 24 ماهگی (هر رده 10 سر) تهیه و هر رده سنی به دو گروه کنترل و تمرین (هر گروه 5 سر) تقسیم شدند. در گروه تمرین حیوانات به‌صورت روز در‌میان برنامه تمرینی مقاومتی و هوازی را انجام می‌دادند. میزان اضافه‌بار برای برنامه تمرین مقاومتی بر‌اساس وزن بدن حیوانات تعیین شد. برای گروه تمرین هوازی نیز شدت تمرین از 50 درصد حداکثر سرعت در هفته اول به ‌80 درصد در هفته آخر رسید. در انتهای پژوهش یادگیری احترازی غیرفعال با تست شاتل باکس ارزیابی شد.

نتایج گروه تمرین 24 ماهگی کاهش معنی‌داری را در تعداد رفت و برگشت به تاریکی و روشنایی نسبت به گروه کنترل 24 ماهگی نشان داد (05/0<P) میزان mRNA BDNF در گروه تمرین 2 هفتگی هرچند بیشترین سطح را داشت اما در مقایسه با سایر گروه‌های تمرین در سنین مختلف معنی‌دار نبود (05/0<P) تغییرات پروتیینی Ki67 با وسترن بلات نیز نشان داد که گروه‌های تمرین 2 هفتگی و تمرین 8 ‌هفتگی افزایش معنی‌داری را نسبت به گروه کنترل خود نشان دادند (برای هر دو 0001/0<p).

نتیجه‌گیری: 

به‌نظر می‌رسد رت‌های سالمند با توجه به تخریب شدیدتر مولکولی در سلول‌های عصبی مرکزی (کاهش BDNF و Ki67)، در آزمون‌های رفتاری نسبت به سایر سنین موفقیت کمتری داشته باشند که انجام تمرینات ترکیبی به مقدار کمی می‌تواند موثر واقع شود.