بررسی اکتیویته تجمعی کلیه در اسکن هسته ای مثانه کودکان با استفاده ازروش تلفیق نماها و چهار تکنیک متفاوت تصحیح پرتوهای زمینه ای

هم اکنون در پزشکی هسته ای برای محاسبه اکتیویته تجمعی اندام های مختلف از تکنیک های متفاوتی به منظور تصحیح پرتوهای زمینه ای در روش تلفیق نماها استفاده می گردد. هر کدام از این روش ها تاثیر و وزن پرتوهای زمینه ای را به میزان متفاوتی در نظر می گیرد، هدف از انجام این مطالعه بررسی و مقایسه روش های متفاوت تصحیح پرتوهای زمینه ای در محاسبه اکتیویته کلیه در حین انجام اسکن هسته ای مثانه کودکان بود.

این مطالعه از نوع مقطعی بود و در بازه زمانی (دی ماه سال 1398 تا خرداد ماه سال 1399) در بیمارستان شهید چمران اصفهان انجام گرفت. با استفاده از فولی میزان یک  mCiرادیو داروی TC-DTPA رقیق شده با نرمال سالین به مثانه بیماران تزریق گردید و سپس تصاویر ثبت شده توسط دوربین گاما در زمان های 2، 5، 10 و 20 دقیقه استخراج گردید و سپس با کمک رسم ROI در اطراف کلیه دارای ریفلاکس ویزیکویورترال (Vesicoureteral)، اکتیویته تجمعی کلیه با چهار تکنیک بدون تصحیح پرتوهای زمینه ای، روش متداول، روش Buijs و روش Kojima محاسبه و مقایسه گردید.

یافته ها: 

اکتیویته تجمعی کلیه پس از محاسبه با چهار تکنیک بدون تصحیح پرتوهای زمینه ای، روش متداول، Buijs و Kojima به ترتیب برابر با mci.min(13/879±4/449 ،13/885±4/451 ،13/544±4/357 ،14/970±4/776 (mci.min) به دست آمد. پس از مقایسه اکتیویته تجمعی محاسبه شده بدون تصحیح پرتوهای زمینه ای با اکتیویته تجمعی محاسبه شده با سه تکنیک روش متداول، روش Buijs و روش Kojima مقدار (05/0<p) در همه حالات به دست آمد که نشان از معنادار بودن حذف پرتوهای زمینه ای در محاسبات اکتیویته تجمعی می باشد.

نتیجه گیری: 

تکنیک متداول روش تاثیر و وزن پرتوهای زمینه ای را بیش تر از دو روش Buijs و Kojima در محاسبات اکتیویته تجمعی در نظر می گیرد.