اثرات سطوح سولفات روی و سلنیوم در جیره های غذایی حاوی روغن اکسیده بر عملکرد رشد، کیفیت گوشت و سیستم دفاع پاداکسندگی جوجه های گوشتی

به منظور ارزیابی اثرات سطوح روی و سلنیوم معدنی در جیره های غذایی حاوی روغن اکسیده بر عملکرد، میزان فعالیت آنزیم های پاد اکسندگی و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308، در قالب آزمایش فاکتوریل 2*3*2 . به منظور بررسی میزان پایداری گوشت در سن 42 روزگی، میزان مالون دی آلدیید (MDA) از نمونه های گوشت ران ذخیره شده بعد از گذشت یک ماه از کشتار مورد بررسی قرار گرفتند. میزان فعالیت سرمی آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) با خون گیری از طریق ورید بال جوجه ها قبل از کشتار انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل جوجه ها، تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. اما میانگین افزایش وزن روزانه، تحت تاثیر میزان مصرف روی، اختلاف معنی داری نشان داد (05/0<p). سطح 100 میلی گرم، روی در مقایسه با شاهد تفاوت معنی داری بر میزان فعالیت آنزیم SOD نشان داد (05/0<p). کمترین میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز مربوط به جوجه های تغذیه شده با روغن اکسیده فاقد روی و 3/0 میلیگرم/کیلوگرم سلنیوم بود. بیشترین و کمترین میزان MDA عضله ران، به ترتیب مربوط به جوجه های تغذیه شده با روغن اکسیده فاقد روی و سلنیوم و جیره های روغن سالم حاوی100 میلیگرم/کیلوگرم روی و 3/0 میلیگرم/کیلوگرم سلنیوم، بود. نتایج این مطالعه نشان داد که اثرات هم کوشش بین روی و سلنیوم بر روی آنزیم-های اکسیداسیونی و MDA مشاهده نشد. افزودن 100 میلی گرم در کیلوگرم سولفات روی و 3/0 میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم جهت کاهش اثرات پاداکسندگی در جیره های طیور، پیشنهاد می شود.