رابطه دینداری، نگرش و جهتگیری مذهبی با شادکامی در جامعه ایران (مطالعه مروری)

در عصر حاضر با افزایش جنبش‌های روان‌شناسی مثبت تلاش‌های فراوانی جهت شناسایی عوامل و راهکارهای افزایش شادکامی و سلامت روان صورت پذیرفته است. یکی از این موارد بررسی تاثیر دین و مذهب بر شادکامی است. پژوهش‌ها در این حوزه از روش‌ها و حتی نتایج متفاوتی برخوردار بوده‌اند. پژوهش حاضر در صدد بیان نتایج و جمع‌بندی دسته‌ای از پژوهش‌های صورت گرفته در ایران پیرامون تاثیر دین‌داری و جهت‌گیری مذهبی بر شادکامی است. در این مقاله ابتدا با استفاده از کلید واژه‌های مناسب و جستجو در مرورگر گوگل و سایت‌های magiran و  iranmedexتعداد قابل توجهی پژوهش یافت شد که با مطالعه حدود 20 مورد از آنها، نهایتا 10 مقاله که در آنها از پرسشنامه‌ها و روش‌های آماری مشابه استفاده شده بود، انتخاب شده و داده‌های آنها مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که همبستگی مثبت و رابطه معناداری بین دین‌داری، نگرش و جهت‌گیری مذهبی و شادکامی وجود دارد و با افزایش سطح دین‌داری، نگرش مذهبی و جهت‌گیری مذهبی درونی، شادکامی فرد افزایش می‌یابد. در نتیجه یکی از راه حل‌ها جهت افزایش شادکامی برنامه‌ریزی و تدوین بسته‌های آموزشی و فرهنگی جهت تقویت دین‌داری، نگرش مذهبی و جهت‌گیری مذهبی درونی است.