بررسی رابطه بین سبک یادگیری و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی البرز

عوامل متعددی از جمله سبک یادگیری می توانند بر روی جریان یادگیری تاثیر بگذارند. سبک یادگیری شیوه ای است که فراگیران در یادگیری مطالب درسی خود به سایر شیوه ها ترجیح می دهند. آگاهی از سبک های یادگیری دانشجویان برای برنامه ریزی های آموزشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه سبک یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی البرز انجام شد.

 در این مطالعه مقطعی، کلیه d دانشجویان دندانپزشکی مشغول به تحصیل در نیم سال تحصیلی دوم 99-1398 در دانشگاه علوم پزشکی البرز، وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه سبک یادگیری کلب، استفاده شد. معدل کل دانشجویان به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. داده ها، از طریق شاخص های آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون کای دو و آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) در نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل انجام شد.

یافته ها: 

 از 360 دانشجوی دندانپزشکی مشغول به تحصیل در سال 99 در دانشگاه علوم پزشکی البرز، 205 نفر پرسشنامه را تکمیل و ارسال نمودند. سبک های یادگیری به ترتیب همگرا (7/32%)، جذب کننده (7/31%)، واگرا (3/26%) و انطباق یابنده (3/9 %) به دست آمد. سبک های یادگیری دانشجویان با جنسیت، سال ورودی به دانشگاه، گروه سنی و محل زندگی از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت (05/0>P). ارتباط بین سبک یادگیری و پیشرفت تحصیلی معنی دار گزارش گردید (04/0=p)، به نحوی که دانشجویان همگرا نسبت به دانشجویان واگرا معدل بیشتری داشتند.

نتیجه گیری:

 سبک های یادگیری همگرا و جذب کننده در دانشجویان غالب بود، لذا پیشنهاد می گردد از روش های آموزشی متاسب با این سبک ها مثل نمایش محتوی آموزشی به صورت بصری، استفاده از دیاگرام، دست نوشته های استاد، سخنرانی و خودآموزی استفاده شود. همچنین دانشجویان دارای سبک همگرا نسبت به دانشجویان دارای سبک واگرا، معدل بالاتری داشتند.