جانشینی اتوماتیک سازمان های بین المللی در حقوق بین الملل سیری در میانه توهم و واقعیت

نخستین بار در سال 1971 بود که کمیسیون حقوق بین الملل در صدد برآمد تا موضوع جانشینی در مورد سازمان های بین المللی را در زمره برنامه بلند مدت تدوینی خود قرار دهد، ولی در نهایت به این نتیجه رسید که گستره تدوین و توسعه مترقیانه حقوق در ارتباط با این موضوع محدود است. لذا هیچ ضرورتی نمی نمود که بیش از این به موضوع پرداخته شود. محل اصلی رشد بحث جانشینی در سازمان های بین المللی در برخی از نظریات مشورتی دیوان بین المللی دادگستری بویژه نظریه مشورتی 11 جولای 1950 در مورد وضعیت بین المللی آفریقای جنوب غربی و در دکترین است. سوالی که در این مقاله در پی یافتن پاسخی برای آن هستیم این است که آیا امکان وقوع جانشینی در روابط میان سازمان های بین المللی وجود دارد. واینکه در صورت امکان وقوع آیا مبنای وقوع کما اینکه برخی از قضات دیوان ادعا کرده اند، می تواند جانشینی اتوماتیک باشد. فرضیه مقاله نیز بر این اساس استوار است که علی رغم امکان وقوع جاشینی در میان سازمان های بین المللی مبنای آن را نمی توان به صورت جانشینی اتوماتیک مطرح نمود. در روابط میان سازمان های بین المللی جانشینی بر اساس توافق میان دو سازمان صورت می پذیرد و معاهده منعقده آثار و نتایج جانشینی را معین می سازد.